بیماریهای رایج در استخر

● شنا علیه گوش گوش درد شناگران یک بیماری مشهور عفونی است که به لاله گوش یا مجرای گوش بیرونی مربوط می شود و می تواند باعث خارش و قرمزی یا التهاب گوش شود. بدین ترتیب، گوش در حرکت یا لمس، بسیار دردناک می شود و ممکن است چرک از گوش خارج شود.

● شنا علیه گوش گوش درد شناگران یک بیماری مشهور عفونی است که به لاله گوش یا مجرای گوش بیرونی مربوط می شود و می تواند باعث خارش و قرمزی یا التهاب گوش شود. بدین ترتیب، گوش در حرکت یا لمس، بسیار دردناک می شود و ممکن است چرک از گوش خارج شود. عامل ایجاد کننده این عفونت، اغلب میکروبی است که پسودومونا نامیده می شود. این میکروب در محیط (خاک و آب) وجود دارد و با چشم غیر مسلح دیده نمی شود. اگرچه این بیماری در همه گروه های سنی شایع است، اما بیشتر کودکان و نوجوانان به آن مبتلا می شوند. ورود آب آلوده به گوش شناگران می تواند عامل اصلی این بیماری باشد. این گوش درد عموماً چند روز پس از ورود آب یا جسم آلوده به گوش، ظاهر می شود. گوش درد شناگران مانند آن گوش درد های شایعی که در دوران کودکی ایجاد می شود، نیست. اگر می توانید لاله گوشتان را بدون درد یا ناراحتی تکان بدهید، دراین صورت احتمالاً بیماری شما، گوش درد شناگران نیست. برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری، بهتر است از ۴ توصیه زیر غفلت نکنید: ۱) گوش هایتان را پس از شنا خشک کنید. چنان چه خارج کردن آب از گوش مشکل بود، از چند قطره شستشودهنده الکلی مخصوص گوش استفاده کنید. ۲) از مدیریت استخر در رابطه با کنترل PH آب سؤال کنید. استخرهایی که به خوبی از لحاظ PH و میزان کلر کنترل شده اند، کمتر موجب انتشار گوش درد شناگران می شوند. ۳) به علامت ها توجه کنید و از شنا در مکان هایی که به علت آلودگی بسته شده اند، خوداری نمایید. ۴) از داخل کردن اشیایی مانند انگشت، گوش پاک کن و سایر اجسام، به درون گوش خودداری کنید؛ چراکه ممکن است این کار باعث خراش دادن مجرای گوش شود و راهی را برای عفونت باز کند. چنان چه تصور می کنید به گوش درد شناگران مبتلا شده اید، این مسأله را با پزشک خود در میان بگذارید. ● شنا علیه سینوس سینوزیت یک بیماری عفونی است که تقریباً به طور شایع در بین شناگران نیمه حرفه ای و حرفه ای دیده می شود. شاید یک عامل مستعدکننده این افراد به سینوزیت، تماس زیاد مخاط بینی و سینوس ها با کلر است که باعث حساسیت بیشتر آن ها در مواجهه بعدی با عفونت های سینوس می شود. استفاده از بینی بند ها کمک کننده است، ولی متأسفانه چاره ساز نیست. شستشوی مخاط بینی بعد از هر نوبت شنا با سرم فیزیولوژی هم می تواند مؤثر باشد. ▪ ۱۲ حرکت برای افزایش ضریب ایمنی شنا ۱) استخرهای خلوت و مطمئن را برای شنا انتخاب کنید. ۲) اگر پوستتان چرب است یا به خاطر استفاده از لوازم آرایشی یا کرم های مخصوص این فصل چرب شده، از تماس پوست با آب استخر که حاوی کلر است جداً بپرهیزید؛ چراکه این مسأله باعث ایجاد حساسیت پوستی می شود. ۳) حتماً پیش از ورود به استخر، سونا یا جکوزی، چند دقیقه ای دوش بگیرید. ۴) از کلاه و عینک مخصوص شنا استفاده کنید تا از آسیب به چشم ها و موهایتان جلوگیری شود. ۵) فقط از لوازم شخصی خودتان استفاده کنید. هر شناگر باید مایو، حوله، کلاه و دمپایی مخصوص به خود را داشته باشد. ۶) پیش از پوشیدن لباس هایتان و پس از خروج از استخر، حتماً دوش بگیرید و بدن و سرتان را با صابون و شامپو بشویید تا کلر، روی پوست بدن، چشم و موهایتان باقی نماند. ۷) اگر به بیماری پوستی، ناراحتی گوش یا هر بیماری دیگری دچارید، توصیه می شود به هیچ وجه به استخر نروید تا بیماری شما به دیگران منتقل نشود و روند بهبودی خودتان هم به تأخیر نیفتد. ۸) در طول استخر شنا نکنید، بلکه ترجیحاً در عرض حرکت کنید. ۹) توی آب، با دوستان و همراهانتان زیاد شوخی نکنید، مخصوصاً از این که بخواهید آن ها را شوخی شوخی از غرق شدن بترسانید، پرهیز کنید. ۱۰) توصیه های نجات غریق را جدی بگیرید. ۱۱) بلافاصله پس از بیرون آمدن از آب دوش بگیرید. دوش گرفتن سبب می شود کلر از پوست، مو و چشمتان شسته شود. ۱۲) بلافاصله پس از شنا از قطره های اشک مصنوعی استفاده کنید. ● کلر بالاخره خوب یا بد؟ برای ضدعفونی کردن استخرها معمولاً از ترکیبات شیمیایی کلردار مثل گاز کلر و شستشو دهنده های مایعی که حاوی ترکیبات کلر هستند، استفاده می شود. استفاده از یک محلول گندزدا یا هر ضد عفونی کننده دارای عامل کلر ضروری است؛ چرا که این ترکیبات می توانند باکتری ها را در زمانی کمتر از ۳۰ ثانیه از بین ببرند و مانع تکثیرشان شوند. علاوه بر این، باقی مانده کلر موجود در آب باعث از بین رفتن پسودومونا می شود که در آب استخر و جکوزی موجود است و این کار از ابتلای افراد به بیماری های پوستی و ناراحتی های گوش جلوگیری می کند. ماده ضد عفونی کننده باید توان از بین بردن انواع زیادی از میکروب ها را داشته باشد. از این رو، ترکیبات حاوی عامل «کلر» بهترین گندزداها هستند؛ چرا که توان از بین بردن بسیاری از گونه های مختلف را دارند. باکتری ها و ویروس ها را در کمتر از چند ثانیه از بین می برند و قارچ ها و انگل ها را در چند دقیقه.اما حواستان باشد مقدار کلری که در آب استخر وجود دارد، نمی تواند ایمنی لازم را در برابر تمام میکروب ها و انگل ها فراهم کند و همیشه باید بدانید که استخرهای عمومی و جاهایی که از آب به طور مشترک استفاده می شود، به راحتی می توانند بعضی بیماری ها را انتقال دهند ● معیارهای استخر سالم ▪ در هر استخری که وارد می شوید، حواستان به ۱۱ نکته زیر باشد: ۱) اگر آب استخر، پاک و تمیز باشد؛ خط های کف استخر باید به خوبی مشخص باشند. ۲) کاشی های استخر نباید چسبناک و لغزنده باشد. ۳) هیچ بوی ناخوشایندی نباید در استخر حس شود. استخری که به خوبی کلر زده شده باشد، بوی کمی می دهد و هرگونه بوی شدید شیمیایی به معنای وجود یک مشکل در ترکیبات آب است. ۴) پمپ و تصفیه کننده آب استخر با صدا کار می کند و شما باید به خوبی آن را بشنوید. ۵) اگر مبتلا به اسهال هستید، از شنا کردن خودداری کنید. ۶) از بلعیدن آب یا حتی ورود آن به دهانتان خودداری کنید. ۷) پیش از شنا و بعد از آن حتماً دوش بگیرید. ۸) همیشه در استخر، مراقب بچه ها باشید؛ چراکه هر لحظه خطر غرق شدن وجود دارد. ۹) هرگز از لوازم کمکی پر از هوا مثل بازوبند به جای جلیقه نجات استفاده نکنید. ۱۰) در حفظ نظافت اطراف استخر دقت کنید؛ زیرا بیماری ها از طریق تماس بدن با سطوح و لوازم آلوده مثل صندلی های راحتی سرایت می کنند. ۱۱) پوشک اطفال خردسال را در محل های مخصوص دور از استخر تعویض کنید و دست های خود را کاملاً بشویید. ▪ در هر استخری که وارد می شوید، بد نیست ۵ سؤال زیر را از مسؤولان و مربیان استخر بپرسید: ۱) کارکنان استخر چه آموزش هایی را برای ارایه خدمات مناسب در استخر گذرانده اند؟ ۲) آیا حداقل دو روز در میان، میزان کلر و اسیدیته آب استخر کنترل می شود؟ ۳) آیا در ساعات شلوغی استخرها، این موارد کنترل می شود؟ ۴) آیا در زمان شلوغی استخرها، پرسنل آموزش دیده کافی وجود دارد؟ ۵) آخرین باری که بازرسان بهداشتی به استخر سرکشی کرده اند، کی بوده است؟